Όλοι μας τρέφουμε ιδιαίτερη συμπάθεια στα κλασσικά αυτοκίνητα. Ωστόσο, η νοσταλγία πολλές φορές ρίχνει ένα πέπλο πάνω από τα μάτια μας όσο αφορά την πιο προβληματική πλευρά αρκετών κλασσικών αυτοκινήτων.
Παρόλα αυτά, τα προβλήματα δεν αφαιρούν καθόλου από την αίγλη τους! Ξεχωρίσαμε δέκα κλασσικά μοντέλα που – όσο πανέμορφα και αν είναι – ταλαιπώρησαν τους ιδιοκτήτες τους όταν τα αγόρασαν. Και φυσικά αυτούς που τα συντηρούν ακόμα!
MazdaRX-7
Η δημοτικότητα των ιαπωνικών σπορ αυτοκινήτων από τη δεκαετία του ’70 έως τα τέλη της δεκαετίας του ’90 είναι μια από τις μεγαλύτερες ιστορίες στον κόσμο των κλασικών αυτοκινήτων. Ωστόσο, εάν ψάχνετε για ένα γνήσιο αυτοκίνητο JDM, έχετε αργήσει κάπως, γιατί οι τιμές είναι εξωφρενικές αυτή την στιγμή και η επιλογή των μοντέλων είναι περιορισμένη. Ωστόσο, υπάρχει μια εναλλακτική λύση… το Mazda RX-7! Η πρώτη γενιά. Ο κινητήρας του 1,1 έως 1,3 λίτρων Wankel, ήταν το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του RX-7 αλλά και το μεγαλύτερο πρόβλημα του… Δυνατά, πανέμορφα αλλά «αρρωστιάρικα», δυστυχώς.
H Triumph κυκλοφορούσε το Stag από το 1970 έως το 1978, εντυπωσιάζοντας την αγορά με το χαρακτηριστικό του καμπριολέ hardtop. Είχε ακόμη αρκετό χώρο για τέσσερις ενήλικες και όλες τις αποσκευές τους, και έναν V8 3.0 λίτρων 145 ίππων κάτω από το κάλυμμα. Ωστόσο πέραν από τον καλό του ήχο και το πόσο ολοκληρωμένο αυτοκίνητο φαινόταν στα χαρτιά, το Stag αποδείχθηκε άκρως αναξιόπιστο, με τους ιδιοκτήτες τους να το αντιλαμβάνονται αργά. Όταν σταμάτησε η παραγωγή το 1978, η Triumph είχε παράγει μόλις 25.000 αυτοκίνητα.
Ένα από τα πιο όμορφα και ιδιαίτερα αυτοκίνητα Citroen ήταν το SM που κυκλοφόρησε το 1970. Αυτό το κομψό κουπέ ήταν τόσο μπροστά στον εξωτερικό του σχεδιασμό που έκανε τον ανταγωνισμό να φαίνεται παλιομοδίτικος. Ο κινητήρας του ήταν ένας 2.7-λίτρων V6 από την Maserati ο οποίος, ωστόσο μαζί με την Γαλλική, ξεχωριστή ανάρτηση, προκάλεσαν πολλούς πονοκεφάλους για τους 12,000 ιδιοκτήτες…
Ειδική κυκλοφορία, ιταλική σπορ αμαξιού, διθέσιου με κινητήρα στο μέσο του πλαισίου, με μόνο 20.000 δολάρια; Ακούγεται τρελό αλλά η Lancia, με το Scorpion, το δοκίμασε το 1976, σαν την αμερικανική έκδοση της Beta Montecarlo. Η Lancia δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το όνομα Montecarlo στην Αμερική καθώς υπήρχε ήδη η Chevrolet. Δυστυχώς μόνο 1,800 πωλήθηκαν λόγω του ότι ο κινητήρας ήταν αδύναμος, το αυτοκίνητο ήταν αναξιόπιστο και πολύ τρωτό στην σκουριά!
Ο διάδοχος του Tipo 105 ήταν η coupe έκδοση της Alfetta, η οποία έκανε το ντεμπούτο της στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Το GTV6 είχε έναν 2,5 λίτρων V6 που παρήγαγε μέχρι 170 ίππους, πανέμορφο παρουσιαστικό και τρελό ήχο από τον υψηλόστροφο κινητήρα. Δυστυχώς, ήταν επίσης διάσημο για την σκουριά, ηλεκτρονικά σφάλματα και τυχαίες βίδες που πέφτουν από το πουθενά. Εάν εξακολουθείτε να σας ενδιαφέρει, μπορείτε να αγοράσετε ένα σε τιμή ευκαιρίας.
Η Fiat ήταν πάντα ένας από τους καλύτερους παραγωγούς supermini και compact αυτοκινήτων. Η εταιρεία προσφέρει πιο σπορ ή ανοιχτές εκδόσεις, και αυτό ακριβώς ήταν η 850 Spider που κυκλοφόρησε το 1964. Παρόλο που μοιάζει με παιχνίδι σε σύγκριση με άλλα αυτοκίνητα της εποχής, το 850 Spider ήταν ένα ικανό αυτοκίνητο επειδή ήταν τόσο ελαφρύ και ευκίνητο, με απόδοση μόλις 49 ίππων. Δυστυχώς δεν πρόλαβαν να χαρίσουν ιδιαίτερη χαρά στους ιδιοκτήτες τους λόγω του ότι και εδώ η σκουριά ήταν απίστευτα μεγάλο πρόβλημα.
Από το 1976 μέχρι το 1990 η Aston Martin Lagonda ήταν, και είναι, ένα από τα πιο περίεργα αυτοκίνητα που μπορούσε να έχει κανείς. Η Aston Martin το λάνσαρε σαν το υπέρτατο σεντάν πολυτελείας με V8 κινητήρα και πλούσια εξοπλισμό. Ήταν όμως και ένα από τα πιο ακριβά αυτοκίνητα της εποχής του όμως και για αυτό πουλήθηκαν μόλις 650 κομμάτια… Το αυτοκίνητο ήταν γεμάτο ηλεκτρικά προβλήματα, ενώ η πιο γνωστή γκάφα του ήταν όταν έσπασε στον δρόμο προς το Buckingham όπου θα το παρουσίαζε η Aston Martin στην Βασίλισσα Ελισάβετ.
Για πολλούς, ένας αφανής ήρωας της ιαπωνικής εποχής των ’90s. Κυκλοφόρησε δίπλα από Supra, RX-7 και NSX, έχοντας την ίδια ιπποδύναμη (βάσει της συμφωνίας που έκαναν τότε οι εταιρείες) από τον twin-turbo V6 του, με all-wheel κίνηση, και με το τιμόνι να ελέγχει και τους τέσσερεις τροχούς! Υπάρχει λόγος όμως που δεν έχει την ίδια θέση με τα υπόλοιπα ιαπωνικά τέρατα, με την υψηλή του τιμή και την αναξιοπιστία του να αποτελούν τα κύρια προβλήματα του.
Το Fiat 124 Spider πέρασε στην αγορά το 1966 και πωλήθηκε στην Αμερική μέχρι το 1985. Το Spider ήρθε με σχέδιο του Pininfarina σε πλατφόρμα 124 Sedan με απλή μηχανική, με την Fiat να το εξοπλίζει με κινητήρα twin-cam, χειροκίνητο κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων και πίσω κίνηση. Δύναμη; Μέχρι και 102 ίππους από την έκδοση άμεσου ψεκασμού 2.0 λίτρων! Όλα καλά όμως μέχρι που εμφανίστηκε η σκουριά, η οποία ευθύνεται εξολοκλήρου για το γεγονός πως δεν υπάρχει ούτε μια 124 Spider σήμερα που να μην χρειάζεται αποκατάσταση, ενώ μέρος του πατώματος απλά λείπει σε μερικές από αυτές.
Για πολλούς, η Miura ήταν το πρώτο πραγματικό supercar στον κόσμο. Τρελό σχεδιασμό, φανταστικός κινητήρας και φυσικά επιδόσεις. Ήταν και ακριβό ενώ παράχθηκε σε μικρό αριθμό, με πολλές από τις τεχνικές της λύσεις και χαρακτηριστικά να έγιναν απαραίτητα για όλα τα αυτοκίνητα στην κατηγορία supercar τότε! 4.0 λίτρων V12 με 350 ίππους και ελαφρύ πλαίσιο. Δυστυχώς όμως μπορούσαν να πιάσουν φωτιά ανά πάσα στιγμή λόγω των κακών εγκαταστάσεων των σωλήνων καυσίμου και των καρμπιρατέρ.
