Opel Manta
Φέτος, το coupé με το λογότυπο του σαλαχιού μάντα γιορτάζει τα 50ά του γενέθλια. Το Opel Manta έκανε το ντεμπούτο του το Σεπτέμβριο του 1970. Ήταν νέο, κομψό και σπορ και κυκλοφόρησε την κατάλληλη εποχή. Τα ελκυστικά coupé που μπορούσαν να φιλοξενήσουν μέχρι τέσσερα άτομα ήταν πολύ ελκυστικά. Η εξατομίκευση ήταν της μόδας, το σχήμα και οι γραμμές του Manta ήταν αυτό που αναζητούσε η αγορά. Την πρώτη πλήρη χρονιά πωλήσεων, η Opel πούλησε 56.200 οχήματα Manta – ενώ παρήγαγε συνολικά 498.553. Το Ascona μοιραζόταν με το Manta την πλατφόρμα, την ανάρτηση και τους κινητήρες. Ο ισχυρότερος κινητήρας του Manta ήταν ο τετρακύλινδρος 1.9 S με 90hp, που χρησιμοποιούσε επίσης το Opel Rekord.
Η οικογένεια Manta ξεκίνησε με κινητήρα 1.2L 60hp το 1972, και το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ακολούθησε το πλούσια εξοπλισμένο Manta Berlinetta. Τα πέντε χρόνια παραγωγής εμπλουτίστηκαν από πολυάριθμες ειδικές εκδόσεις – “Holiday”, “Plus”, “Swinger” και “Summer Bazar” που συνδύαζαν ανώτερο εξοπλισμό με προσιτές τιμές. The Manta GT/E, με κινητήρα 1.9L 105hp και ψεκασμό καυσίμου Bosch L Jetronic εμφανίστηκε το 1974. Η τάση υπέρ της χρήσης ματ αντί χρωμιωμένων στοιχείων συνεχίστηκε με το Manta GT/E. Το τελευταίο ειδικό μοντέλο αφίχθη το 1975, λίγο πριν το ντεμπούτο του Manta B. Βασισμένο στο GT/E “Black Magic” ήταν ολόμαυρο με πορτοκαλί ρίγες στα πλευρά του.
Το 1975, το επόμενο Manta έκανε τον ντεμπούτο του με την έκδοση B. Η γερμανική μάρκα διέθετε δύο εκδόσεις: το coupé με notchback και το 1978 Combi-Coupé CC με hatchback και μεγάλη πίσω πόρτα. Με τη μακροχρόνια δημοτικότητά του, το Manta B διαδραματίζει ένα ξεχωριστό ρόλο στην ιστορία 120 χρόνων της εταιρίας στο χώρο του αυτοκινήτου. Κανένα άλλο μοντέλο δεν παρέμεινε απαράλλαχτο στην αγορά περισσότερο από το Manta B – παρουσιάστηκε το 1975 και μέχρι το 1988, η δεύτερη γενιά Manta πέρασε 557.940 φορές από τη γραμμή συναρμολόγησης.
Όπως και οι προκάτοχοί του, το Manta B μοιραζόταν την πλατφόρμα, την ανάρτηση και τα συστήματα κίνησης με το Ascona. Η γκάμα τετρακύλινδρων κινητήρων περιλάμβανε 14 εκδόσεις με χωρητικότητα 1.2 και 2.4L σε όλο το διάστημα παραγωγής. Οι ιπποδυνάμεις κυμαίνονταν μεταξύ 55 και 144hp.
Νέες εκδόσεις και κινητήρες συμπλήρωναν και εμπλούτιζαν συνεχώς τη σειρά και τη διατηρούσαν φρέσκια. Από τις διάσημες κωδικοποιημένες ονομασίες που κυκλοφόρησαν ήταν SR, Berlinetta, GT, GT/J και GT/E. Το 1979, νέοι κινητήρες OHC (με επικεφαλής εκκεντροφόρο) αντικατέστησαν μερικούς από τους παλαιότερους με εκκεντροφόρους στο πλάι. Το κορυφαίο μοντέλο GT/E απέδιδε 105 και 110hp με το μεγαλύτερο δίλιτρο κινητήρα και μετονομάστηκε σε GSi το 1984.
Το σπανιότερο και ισχυρότερο Manta B ήταν το 400, και παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1981. Το Manta 400, που πήρε το όνομά του από τις 400 μονάδες οι οποίες ήταν απαραίτητες για έγκριση τύπου Group 4, διέθετε έναν τετρακύλινδρο κινητήρα 2.4L DOHC (με δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους) με τετραβάλβιδη τεχνολογία και 144hp. Με ένα Manta 400, οι Guy Colsoul και Alain Lopes κέρδισαν στην κατηγορία 2WD στο Ράλι Παρίσι – Ντακάρ 1984, και βρέθηκαν στην τέταρτη θέση γενικής κατάταξης πίσω από τρία τετρακίνητα μοντέλα. Aπό εκεί και πέρα η αγωνιστική του καριέρα είναι γνωστή. Κέρδισε νίκες και διακρίθηκε έχοντας οδηγούς στο τιμόνι όπως τους Ari Vatanen, Henry Toivonen, Jimmy Mcrae, Russel Brookes και πολλούς άλλους. Το Manta άφησε το στίγμα του και στο Κυπριακό πρωτάθλημα κερδίζοντας, μάλιστα, και τον τίτλο του 1985 στα χέρια του Χρίστου Ηλιάδη. Επίσης, ένα Manta πήρε και την πρώτη θέση στο Ράλι Κύπρος του 1983 με πλήρωμα τους Jimmy McRae και Ian Grindrod.
